Iris Johansen BĹÄkitny aksamit

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Spojrzała instynktow�nie na gładką, nie zmiętą poduszkę obok siebie. Nie spodzie�wała się
zobaczyć tam ogorzałej głowy Beau. Przypomniała sobie jak przez mgłę, że zasypiała gdzieś po
pożarze Atlanty.
Poczuła, jak Beau otulił ją jeszcze raz prześcieradłem, i deli�katnie, jak płatkami kwiatów, musnął
ustami jej czoło. Th było takie piękne - na wpół cyniczna wersja Beau opowieści o Południu, jego
głęboki i niski szept, i błyskotliwy wyraz jego spokojnej twarzy. Piękne.
Pukanie powtórzyło się tym razem nieco intensywniej.
Beau nie pukałby, wszedlby w ten, niepowtarzalny i władczy sposób, do którego już się
przyzwyczaiła. Przypomniała so�bie jak przez mgłę, że parę razy zaglądał do niej w ~rodku nocy,
tak jak powiedział.
- Proszę"
Jim, marynarz, który poprzedniego wieczoru przyniósł apteczkę, tego ranka przyszedł z czym~
innym. Wszedł szyb�ko do kabiny, trzymając okrągłą, metalową tacę, przykrytą serwetką"
- Dzień dobry, pani Gilbert. Przyniosłem pani śniadanko. Pan Lantry powiedział, że powinna pani
zjeść wszystko, co jest na tacy. - Postawił śniadanie ostrożnie na stoliku przy łóżku. - Prosi, żeby
przyszła pani do niego i do kapitana Sei�ferta na pokład, jak tylko to będzie możliwe.
Ubranie,które miała pani wczoraj na sobie, zostało wyprane, zaraz je pani przyniosę. - Uśmiechnął
się. - Nie chciałem ryzykować żon�glerkę z ubraniem i z tacą. Nie jestem znany z wyjątkowej
zręczności. Musiałbym pewnie je znowu prać.
- Dziękuję za to jednorazowe pranie, Jim - odpowiedziała, uśmiechając się w odpowiedzi. - Nie
musiałeś tego robić. Mogłam zrobić to sama. Nie jestem przyzwyczajona, by mnie obsługiwano.
- żaden kłopot - powiedział żywo, idąc w kierunku drzwi. �Wyrządziłaś nam sporą przysługę,
wydostając nas wczoraj z baru. Zmiana frontu to uczciwa gra, jak mówią.
Kiedy zaniknęły się za nim drzwi, postawiła nogi na ziemi i owinęła się ciaśniej prześcieradłem,
wciskając jego krańce pod pachy. "Co za szczście" - pomyślała z grymasem na twarzy, odrzucając
serwetkę w czerwoną kratkę, przysłaniającą tacę. Mieli naprawdę szczęście, że wczoraj na
pokładzie nic się nikomu nie stało. Być może kierowała się dobrymi inten�cjami, ale Beau miał
chyba rację, mówiąc o jej impulsywno�ści. Cóż, nie będzie traciła czasu na ponure wspomnienia,
jeśli na zewnątrz słońce świeci tak jasno i Beau czeka na nią na pokładzie. Będzie korzystała w
pełni z każdego momentu, tak jak zawsze.
Zaczęła od śniadania jajek na bekonie i domowych bisz�koptów, przepysznych i lekkich jak puch.
Wydawało się jej, że nie jadła od wieków, bez trudu więc podporządkowała się Beau i zjadła
wszystko do ostatniego kęsa. Zjadła śniadanie na "Searcherze" przedwczoraj, potem, zanim
wyruszyły do Mariby, dostała gulasz u Consuelo.
Beau też nie przejadał się ostatnio, musiał tak samo jak ona docenić śniadanie. Co lubił jeść? -
zastanawiała się. Thk, jeszcze musieli się o sobie wiele nauczyć. Niebezpieczeń�stwo i nagłe
fizyczne zespolenie stworzyło między nimi pew�nego rodzaju intymność. Czula się dziwnie, nie
znając ma�łych, przyziemnych szczegółów z życia Beau. Cóż, teraz mają czas, by nauczyć się
wszystkich rzeczy, których są ciekawi. Nie mogła się spodziewać, by jego namiętność trwała
za�wsze, ale z tego, co mówił wczoraj wieczorem, wynikało, że czułwobec niej coś więcej niż
pożądanie. Być może, jeśli na�prawdę się postara i wypracuje w sobie wyszukany sposób bycia i
równowagę, do których był przyzwyczajony u innych kobiet, wywoła w nim nieco tej miłości, która
zaczynała roz�taczać władzę nad każdą cząsteczką jej ciała.
Czterdzieści pięć minut pózniej przeczesała po raz ostat�ni swe lśhiące loki i wsunęła dokładniej
białą, bawełnianą koszulkę do spodni. Wykrzywiła się do odbicia w lustrze w łazience. Z pewnością
wyglądala jak spod igły, ale nagle bra: kowało jej romantycznego smaku i polotu. Bardziej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy