[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Krąg
Krąg oznajmia naturę Wielkiego Dzieła. Choć Mag jest ograniczony w wyborze
pomieszczenia, może jednak w mniejszym lub większym stopniu wybrać, którą jego część
pragnie zagospodarować. Rozważa dogodność i możliwości. Jego krąg nie powinien być zbyt
mały i krępować jego ruchów. Nie powinien też być zbyt wielki, by nie było zbyt wielkich
odległości do przejścia. Kiedy Krąg jest już wykonany i poświęcony, Mag nie powinien go
opuszczać, czy nawet się z niego wychylać, albowiem zostanie zniszczony przez nieprzyjazne
siły.
Wybiera Krąg, a nie jakieś inne linearne figury z kilku przyczyn :
1. Potwierdza w ten sposób swoją tożsamość z nieskończonością.
2. Potwierdza równowagę swojego działania, jako że wszystkie punkty na okręgu są równie
odległe od środka.
3. Potwierdza ograniczenia związane ze swym poświęceniem się Wielkiemu Dziełu. Nigdy
więcej już nie dziwi się bezcelowości świata.
Z
rodek kręgu jest centrum Tau, które składa się z dziesięciu kwadratów, jak to pokazuje
ilustracja. Tau i krąg tworzą razem kształt Różo-Krzyża, zjednoczenia podmiotu i przedmiotu,
które jest celem Wielkiego Dzieła i które symbolizowane jest czasem jako Krzyż i Krąg,
czasem jako Lingam-Joni, czasem jako Ankh lub Crux Ansata, czasem jako Iglica i Nawa
kościoła lub świątyni, a czasem jako uczta weselna, mistyczne zaślubiny, duchowe zaślubiny,
"śluby alchemiczne" i wiele innych. Jakąkolwiek się wybierze formę, jest ona symbolem
Wielkiego Dzieła.
To miejsce jego działania objawia zatem naturę i przedmiot jego Dzieła. Ci, którzy
przypuszczają, że stosowanie tych symboli oznacza oddawanie czczi jakimś organom
stwórczym, po prostu przypisują mędrcom wszystkich czasów i krajów umysł takiego samego
kalibru, co ich własny.
Tau jest zbudowane z dziesięciu kwadratów ze względu na dziesięć Sefirotów. Zarysowuje
ono trójkąt, który jest wpisany w wielki Krąg. Lecz trójkąt zaznaczony jest jedynie trzema
rogami, obszarami wyznaczonymi dzięki odcięciu linii wiążących ten trójkąt. Trójkąt ten jest
widzialny jedynie w częściach, które są wspólne dwóm ze stron. Mają zatem kształt
diamentu, jednej z form Joni. Znaczenie tego jest zbyt skomplikowane jak na ten krótki szkic;
można je przestudiować w Berashith Crowley'a.
Rozmiar całej figury jest określony przez rozmiar jednego kwadratu Tau. A rozmiar tego
kwadratu jest rozmiarem podstawy Ołtarza, który umiejscowiony jest na Sefirocie Malkuth.
Można zatem zauważyć, że Mag, miast robić, co mu się podoba, jest ograniczony dość
rygorystycznie, ponieważ Ołtarz musi mieć podstawę proporcjonalną w stosunku do swojej
wysokości, a jej wysokość musi być wybrana ze względu na wzrost Maga. A
atwo wyciągnąć
z tych rozważań lekcję moralną. My jednak wskażemy jedynie, że zakres czyjegoś dzieła
zależy od oryginalnego geniuszu. Nawet rozmiar broni musi być określony przez konieczne
proporcje. Wyjątkiem od reguły jest Lampa, która zwisa z sufitu, nad środkiem Kręgu, ponad
kwadratem Sefirotu Tiphereth, i Olejek, którego flakonik ma być wystarczająco mały, by
zmieścił się na każdym Ołtarzu.
W Krąg są wpisane Imiona Boga. Krąg jest zielony, a imiona płomieniście karmazynowe,
tego samego koloru, co Tau. Za kręgiem znajduje się dziewięć równo odległych
pentagramów, a w każdym z nich pali się mała Lampa. Są to "Twierdze na Granicy Otchłani".
Zobacz jedenasty Aethyr, Liber 418 (Equinox V). Trzymają z daleka siły ciemności, które w
innym przypadku mogłyby się przedrzeć przez Krąg.
Imiona Boga tworzą dalszą ochronę. Mag może się zastanowić nad tym, które z nich wybrać ,
ale winny one symbolizować Dzieło w metodzie i spełnieniu. Nie da się przedstawić tej
kwestii do końca. Odkrycie i konstrukcja odpowiednich imion mogłaby zająć uzdolnionemu
kabaliście wiele lat.
Te dziewięć Lamp początkowo tworzono z ludzkiego tłuszczu, tłuszczu wrogów zabitych
przez Maga. Służyły w ten sposób jako ostrzeżenie dla jakichkolwiek nieprzyjaznych sił,
które by zamierzały zakłócić spokój Maga. Dzisiaj trudno jest stworzyć takie świece i lepiej
używać kitu pszczelego. Miód zbierany jest przez Maga. Nic nie zostaje pozostawione z tego
trudu pracy pszczół poza zwykłą skorupą utrzymującą ogień. Kit pszczeli stosuje się także
przy tworzeniu Pentakli i tworzy to więz
między dwoma symbolami. Pentakl jest
pożywieniem Maga, a część z niego oddaje on po to, by dać światło "temu, co jest poza". Tak
oto światła wydają się groz
ne jedynie intruzom. Służą oświeceniu Kręgu i Imion Boga, co
sprawia, że pierwsze i najdalsze symbole inicjacji są dostępne dla oczu profana.
Z
wiece stoją na pentagramach, które symbolizują Sefirotę Geburah, srogość, i dają ochronę.
Także jednak przedstawiają mikrokosmos, cztery elementy uwieńczone Duchem, Wolę
człowieka doskonaloną przez jego aspiracje ku temu co Wyższe. Są umieszczone na zewnątrz
Kręgu po to, by przyciągnąć wrogie moce i dać im pierwsze pojęcie o Wielkim Dziele,
którego kiedyś także będą musiały dokonać.
ROZDZIAA
III
Ołtarz
Ołtarz przedstawia solidną podstawę dzieła, stałą Wolę Maga i prawo, zgodnie z którym on
działa. Wszystko jest trzymane na tym ołtarzu, jako że wszystko jest podległe prawu. Wyjątek
stanowi Lampa.
Według niektórych autorytetów ołtarz winien być stworzony z dębu, by przedstawiać
nieugiętość i ostrość prawa. Inni wykonują go z akacji, jako że akacja jest symbolem
zmartwychwstania.
Ołtarz jest podwójnym sześcianem, co w przybliżeniu symbolizuje Wielkie Dzieło, jako że
podwojenie sześcianu, tak jak zrobienie kwadratu z koła, stanowiło jeden z wielkich
problemów starożytności. Powierzchnia Ołtarza składa się z dziesięciu kwadratów.
Wierzchołkiem jest Sefirot Kether, podstawą Malkuth. Wysokość Ołtarza równa się
wysokości od podłogi do pępka Maga. Ołtarz jest związany z Arką Przymierza, Arką Noego,
nawą (nawa = statek) kościelną i wieloma innymi symbolami starożytności, której symbolizm
świetnie został opracowany w anonimowym dziele zwanym Kanon (Elkin Mathews), jakie
należy dogłębnie przestudiować przed konstrukcją Ołtarza.
Dlatego Ołtarz musi ucieleśniać wiedzę Maga o prawach Natury, które są prawami, za
pomocą których on działa.
Powinien on usiłować stworzyć geometryczne konstrukcje symbolizujące kosmiczne
wymiary, na przykład, może wziąć dwie przekątne jako (powiedzmy) średnicę Słońca. A
zatem bok Ołtarza będzie długości odpowiadającej jakiemuś innemu wymiarowi
kosmicznemu, narysowany na nim owalny nimb - czemuś innemu, a krucyfiks w niej jeszcze
czemu innemu. Każdy Mag powinien wypracować swój własny system symboliczny i nie
powinien ograniczać się do jakichś wymiarów kosmicznych. Może, na przykład, odnalez
ć
jakiś związek wyrażający prawo odwróconych kwadratów.
Wierzchołek Ołtarza powinien pokryty być złotem , a na złocie tym wygrawerowana jakaś
figura jako Z
więta Ofiara lub Nowe Jeruzalem lub, jeśli ktoś jest uzdolniony, Mikrokosmos
Witruwiusza.
Po bokach Ołtarza czasem również narysowane są wielkie tabliczki żywiołów i sigile
(pieczęcie) świętych królów żywiołów, jak to pokazano w Equinox, VII, gdyż są one [ Pobierz całość w formacie PDF ]