[ Pobierz całość w formacie PDF ]
tero.
Kion mi nun faru, sinjoro?
Vi returne iru al Manjar, al via patro.
Ho ne, tiam li min mortbatos. Li akceptis monon
por mi, multan monon, kaj poste, kiam mi denove estos
çe li, tiam Adula sin ven¸igos.
xi ambaûmane çirkaûprenis la piedingon.
Sed mi ne povas kaj ne rajtas kunpreni vin, mia in-
fano!
Se vi min forlasos, mi restos kuÿanta çi tie kaj pre-
fere mortos pro soifo. Mi tamen estus mortiginta min,
antaû ol mi estus alveninta çe Ad-Adula. Vidu &
El sub sia zono ÿi aperigis malgrandan, sed tre pintan
ponardon, kaj ¸in direktis al propra brusto:
La vivo min tedas çe mia patro, kiu nur drinkas kaj
prunteprenas monon de viroj, kiuj venas çe li, por ke mi
antaûdiru al ili la estonton. Mi devas por ili kanti, dan-
ci kaj antaûdiri la estonton.
187
BLUA SANGO
eLIBRO
Çu vi povas tion?
Jes, ankaû por mi mem tion faris. Mi vidas en la
estonto, kiam mi fermas la okulojn kaj per ambaû manoj
tenas vian manon. Mi vidis min mem çi tie, inter tiuj
kondukistoj kaj subite vi venis alrajdante kun blanka
kasko kaj nuktuko. Kiam mi vin vidis, mi vin rekonis.
Tial mi diris al mi mem, vi ne mortigu vin, savo venos.
Vi estas la savinto.
George deçevali¸is. Li sidi¸is sur unu el la malgrandaj
granitrokoj kaj rigardis nun pli atente la knabinon. Mad-
rua estis bela, kiel juna arabino povas esti, sed ÿi estis
maldika, kaj facile rimarkeble estis, ke ÿi multe suferis.
Krom tio ÿia vestaîo estis malpura kaj preskaû malriçu-
la. Sed en ÿiaj nigraj okuloj kuÿis medita, kvazaû foresta
esprimo. xi ÿajnis de tempo al tempo rigardadi en la
malproksimon.
Kiu al vi instruis klarvidi? li demandis iom suspek-
te.
Neniu, sinjoro, tio venis en mi, mi ne scias kiam kaj
kiel. La unuan fojon mi vidis en la estonto por maljuna,
malriça daktilvendisto, kiu estis tre malsana kaj kies ma-
non mi tenis, çar mi pensis, ke li estas mortonta. Estis en
la oazo de Ule, kie mi vidis lin kuÿanta sur la tero, flan-
ke de liaj korboj. Kiam mi tenis lian manon, mi duone
ekdormis. Mi tre bone sciis, kie mi estis, kaj kion mi fa-
ris, kaj tamen mia animo ne estis tie. Mi vidis eniri la
188
BLUA SANGO
eLIBRO
maljunan daktilvendiston en grandan, blankan domon
de granda urbo. Sinjoro sidis malantaû skribtablo kaj
transdonis al li vakssigelitan leteron. Klare, kvazaû mi
estus nedormanta, mi aûdis tiun sinjoron diri:
Jen, tio estas la finkonto. La heredaîo sumi¸as je pli
ol kvar milionojn.
La daktilvendisto malrapide resani¸is kaj kiam mi vi-
zitis lin en lia dometo en Manjar mi diris al li, kiam li ree
plendis pri sia mizero: Ne estu malkvieta, vi ricevos he-
redaîon de pli ol kvar milionoj. Oni donos tion al vi en
granda, blanka domo. Mia antaûdiro reali¸is. Pro dan-
ko pri tio kion mi diris, mia patro ricevis grandan sakon
da mono, sed tion li en mallonga tempo forludis kaj for-
drinkis. Mi ricevis tri multekostajn silkajn vestojn, kiu-
jn mi ankoraû havas. En tiuj mi devas danci & Çu mi
ankaû al vi antaûdiru la estonton? ÿi demandis. Tiam
sidi¸u çe mi.
La juna oficiro obeis kaj kiam li sidis apud Madrua,
çio estis por li kiel son¸o. La blua ombro de la granitro-
koj, en kiuj la lumstrioj tranças kiel ardaj glavoj; çi tiu
juna knabino kun sia tipa dialekto; la emajlblua çielo
super li, la grandega kakto kontraû li, kiu, kiel fasko da
akre-pintaj segiloj staras inter la rokoj; la ÿvit-malseke-
taj manoj de la fremda knabino, kiuj tenas lian dekstran
manon ¸is super la pulso, ÿia malantaûapoganta kapo
kun la duonfermitaj palpebroj, çio estis tiel nereala, pre-
189
BLUA SANGO
eLIBRO
skaû ensorçiga. Li sentis sin malpli trankvila ol antaû
kelkaj horoj, kiam li estis en vivdan¸ero pro la lanco de
la karavanestro. Lia patrino ofte rakontis al li pri arabaj
virinoj, kiuj posedas la talenton por klarvidi, kiuj jam
antaûdiris al ÿi, ke ÿi forlasos Al¸erion kaj iros al Fran-
cujo, por tie edzini¸i kun riça grafo. Tiu, kiu al ÿi antaû-
diris, ke ÿi ne malproksime de la marbordo lo¸os en ka-
stelo kaj naskos du filojn, estis mzabitanino, deveninta
el oazo çe la limo de la Saharo malriça knabino, kiel çi
tiu Madrua. Lia patrino çiam fidis la antaûdiron de klar-
vidulino, sed George, kies okcidenta civilizado malakor-
di¸as kontraû çia superstiço, çiam malserioze pri ¸i pa-
rolis. Sed, strange, çiu mokemo nun malaperis. Li sentis,
ke io grava estas okazonta.
Malforte kaj monotone sonis ÿia voço:
Mi vidas landon en nebulo. Tio estas via estonto.
Çio aspektas malplena kaj griza, kaj mi distingas neniun
fiksan formon. Tamen estas multa kaj plenmova, timige-
maltrankvila vivo en tiu nepenetrebla nebulo, estas kiel
çeborda ondmovado, super kiu pendas densa nebul-
nubo. La tuto ÿajnas al mi & esti via animo. Ne, nun mi
vidas. ¯i proksimi¸as, çiam pli kaj pli proksimen & ru¸a
lumpunkto, ¸i flami¸as, ru¸a kampfajro. Supre flugas
birdo en tre vastaj rondoj. Estas bela, forta besto, juna
aglo. Mi rekonas en tiu birdo ion homan; estas kvazaû
mi ¸in tenas per nevidebla fadeno per ambaû miaj ma-
190
BLUA SANGO
eLIBRO
[ Pobierz całość w formacie PDF ]